Tiberian Sun: Fabuła Gry

 

 

 

Świt Tyberium vel Pierwsza Wojna Tyberyjska

W latach 90. XX wieku na Ziemię w okolice rzeki Tyber spada tajemniczy meteoryt. Zawierał on tajemniczą substancję, która po odpowiednim przetworzeniu okazała się być uniwersalnym surowcem i paliwem. Powstała na gruzach kadr Rosji Bolszewickiej organizacja Bractwo Nod, pod przywództwem tajemniczego, otoczonego pół-religijnym kultem Kane’a (były sekretny doradca Stalina z serii Red Alert), chciało użyć tajemniczej substancji, zwanej Tyberium, do przemiany Ziemi i człowieka. Używając antyzachodniej retoryki i tyberium, Bractwo Nod zyskało sympatię w krajach Trzeciego Świata i Europy Wschodniej. Od statusu konspiracyjnej organizacji, poprzez network paramilitarnych bojówek, nastąpiła transformacja w ekonomiczną, polityczną i militarną siłę. Bractwu w krótkim czasie udało się przejąć kontrolę nad 49% światowych złóż Tyberium. Pod jego kontrolę poddały się w Europie także Państwa Bałkańskie i Grecja. Ludzie szli za charyzmą Kane’a.

Po zwycięstwie Aliantów nad Sowietami ONZ i NATO przeżywało kryzys wewnętrzny. Sojusz zawisł na włosku, kiedy kraje mogły znacząco rozwinąć swoją niezależność dzięki Tyberium. Przez chciwość państw zachodnich, powołano organizację pod nazwą GDI – Global Defense Initiative (Globalna Inicjatywa Obronna), która miała zapobiec niekontrolowanemu użyciu Tyberium i odpowiedzieć na coraz większe zagrożenie ze strony zgrupowań terrorystycznych. Z czasem GDI coraz bardziej uniezależniało się od woli swoich mocodawców stając się dla wielu jedynym ratunkiem przed Bractwem Nod.

W 1999 roku Bractwo pokazało wreszcie swoją prawdziwą twarz. Z impetem zaatakowało najpierw Europę Wschodnią i Środkową, dochodząc aż do Łaby, przejmując Austrię, Słowenię i Danię oraz dzieląc i czyniąc Niemcy głównym obszarem walki. Jeszcze gorzej sytuacja GDI przedstawiała się w Afryce. Tam siły GDI nie tylko były w totalnym odwrocie, a Bractwo instalowało przychylnych sobie polityków. Przepadło tam wiele złóż Tyberium (jako, że najlepiej rozsiewało się ono w strefach podzwrotnikowych), centrów medycznych, jak i stracono kontrolę nad satelitami, których centrum sterowania znajdowało się w ostatniej fortecy GDI w Republice Południowej Afryki.

Widząc obrót sytuacji, dowództwo GDI uznało, że walka na dwa fronty nie ma sensu i skoncentrowało się – z racji siły ekonomicznej i politycznej – na Europie. Po zamachu terrorystycznym Bractwa w Wiedniu opinia publiczna w krajach zachodnich wreszcie dojrzała na tyle, by poprzeć i przystąpić do GDI, oferując jej swoje surowce i siły militarne. Kampanię „odbicia” Europy rozpoczęto od krajów bałtyckich, niszcząc obronę przeciwlotniczą na wybrzeżu bałtyckim, co pozwoliło stać się tym rejonom bazą wypadową dla całości operacji GDI w tej części świata.

Natarcie skoncentrowało się na Polsce i Białorusi. Niestety, podczas natarcia na Białystok, gdzie trwała otwarta rebelia przeciwko Bractwu, w niewyjaśnionych okolicznościach miasto zostało zdewastowane. Zanim międzynarodowe śledztwo ONZ się rozpoczęło, reporterzy telewizyjny powtórzyli propagandową wersję Bractwa, że GDI zdecydowało się wziąć miasto szturmem z uwagi na podejrzenia mieszkańców o bycie przemytnikami Tyberium i to nie bacząc na straty w cywilach. Opinia publiczna była w szoku, a budżet militarny GDI został obcięty o 60%.

Mimo tego przygnębiającego kłamstwa, siły szturmowe GDI (te, które były w stanie) odbiły Austrię i Słowację, broniąc bazy badawcze i budując wiele centrów medycznych dla osób dotkniętych „chorobą tyberyjską” (która jak dowiemy się później była mutacją). Zyskując poparcie okolicznych krajów oraz wynikach śledztwa ONZ, które wykazało, że za masakrę białostocką odpowiada Bractwo, GDI uderzyło teraz ze wszystkich sił na jego siły w Europie.

Jego najbardziej fanatyczna część i jak przypuszczono sam wielbiony Kane, skupili się w Bośni, jedynym państwie nadal popierającym cele Bractwa. W krytycznym momencie technicy GDI odzyskali kontrolę nad satelitami jonowymi, co pozwoliło na uderzenie ich skoncentrowanym ogniem w samą Świątynię Nod – najwyraźniej zabijając skrywającego się tam Kane’a i ostatecznie podkopując morale sił Bractwa. Afryka pozostawała w jego rękach, ale Europa będąc dużo większą siłą ekonomiczną i technologiczną, była całkowicie pod kontrolą GDI. Pierwsza Wojna Tyberyjska po 3 latach dobiegła końca, a Bractwo po zniknięciu przywódcy podzieliło się na frakcje.

Tyberyjskie Słońce vel Druga Wojna Tyberyjska

Kontaminacja Tyberium okazała się bardziej niebezpieczna, niż na początku przypuszczano. Substancja rozprzestrzeniła się na całą planetę, szczególnie dotykając cieplejsze regiony. Część cywili została dotknięta mutacjami, a kraje rejonów polarnych i umiarkowanie-chłodnych były jedynymi, gdzie można było uniknąć kontaminacji. ONZ podjęło decyzję o sukcesywnej ewakuacji ludzi coraz bardziej na północ globu.

Składające się z zelotów idei Kane’a Bractwo Nod, po jego śmierci podzieliło się na nierzadko zwalczające się frakcje Warlordów, kłócących się o prawdziwe znaczenie dziedzictwa swojego guru-przywódcy. Jednym z nich był osobisty adiutant Kane’a, Serb Anton Slavik. Jego charyzma jednocząca zwaśnione frakcje stawała się niebezpiecznym zwornikiem mogącym ocalić Bractwo od zagłady.

W tym czasie GDI jako zwycięska siła militarna w Europie i Ameryce Płn., skupiała w sobie dalsze narzędzia władzy. ONZ i NATO straciły w zasadzie znaczenie, a osłabione, choć wciąż znaczące zagrożenie ze strony Bractwa sprawiało, że kraje poddawały się pod bezpośrednią komendę GDI. Najważniejszych swoich oficjeli cywilnych, naukowców i przede wszystkim militarne dowództwo tegoż przeniosło na kosmiczną Stację Orbitalną „Filadelfia”. Dowództwo militarne i de facto polityczne objął Gen. Salomon, niegdysiejszy pułkownik i autor błyskotliwego ataku na Białoruś i Polskę, a potem Niemcy – odwracając tym samym losy wojny w Europie. Udało mu się także, korzystając z wojen frakcyjnych, zainstalować w Bractwie marionetkowego lidera, gen. Hassana. Gen. Salomon podjął decyzję brzemienną w skutkach: Nakazał egzekucję rosnącego w popularności Antona Slavika.

Choć ten w porę zorientował się o wydanym na nim wyroku, uciekł Montaukiem – podziemnym pojazdem służącym Bractwu za mobilne centrum dowodzenia. Został jednak zdradzony przez swojego sierżanta. Tuż przed transmitowaną przez telewizję Bractwa egzekucją przyszedł niespodziewany ratunek. Oxanna, prezenterka telewizyjna i jego zaufana agentka, uratowała go wraz z siłami Czarnej Ręki przed otruciem.

Tymczasem gen. Vega podjął zakończony sukcesem atak na bazę GDI w Phoenix. No, nie do końca sukcesem – gen. Vega, używając potężnego statku kosmicznego zaprojektowanego na bazie statku obcych Scrin, rozbił się w północnym Teksasie. Gen. Slavik tymczasem odbił stację telewizyjną, uwolnił zbuntowanego przeciwko Hassanowi dowódcę i wreszcie zniszczył piramidę samego uzurpatora – tym samym to Hassan był tym, którego publiczna egzekucja miała być transmitowana.

Podczas egzekucji Hassana, na telebimie objawił się sam Kane, literalnie w jednym momencie jednocząc wszystkie walczące frakcje i wykorzystując je do natychmiastowego ataku na kilkadziesiąt pozycji GDI, wpędzając jej dowództwo w stan totalnej dezorientacji. Anton Slavik za wierność został mianowany przez Kane’a jego prawą ręką i zastępcą i zdradził mu swoje plany: Zamierza za pomocą specjalnych rakiet zmienić powierzchnię Ziemi w planetę 100% przetworzoną przez Tyberium i w ten sposób wymusić ewolucję człowieka „w nowy gatunek, tyberyjską przyszłość”. Jego nieobecność była spowodowana przemyśliwaniem dokładnego planu: zniszczenia SO Filadelfii, produkcji odpowiednich rakiet, wykorzystania matrycy obcych o nazwie Tacitus i kilku innych przedsięwzięć.

Generał Salomon, zszokowany (jak cały świat) powrotem z zaświatów Kane’a, wezwał na dywanik najlepszego swojego dowódcę, kom. MacNeilla. Siły GDI powoli zaczęły dawać odpór Bractwu Nod. Grając kampanię GDI powoli dekonspirujemy plan Kane’a i znaczenie matrycy obcych – Tacitus. Grając Bractwem Nod, pomagamy Kane’owi w jego planie wyniesienia ewolucji człowieka na wyższy poziom.

Jedyny spoiler, jaki zdradzę przed właściwą rozgrywką: Zakończenie GDI jest kanoniczne, ale misje fabularne Nod i GDI dzieją się naprzemiennie – do misji porwania brata kom. MacNeilla, Jake’a. W kampanii Nod przechodzi on na stronę Bractwa i pomaga w dezaktywacji zapory ogniowej bazy Hammerfest, pozwalając tym samym Kane’owi na rozmieszczenie rakiet interkontynentalnych i zniszczenie SO Filadelfii. W kanonicznej wersji brat komandora zostaje przez Kane’a w szturmie na Hammerfest zabity.

Kryzys Firestorm

Kane, zabity podobno tym razem „na dobre”, pozostawił spadek po sobie w postaci superkomputera CABAL, będący przetransformowaną digitalnie osobowością Kane’a. Bractwo Nod po raz kolejny stanęło przed zagrożeniem podziału na frakcje. Groźbą siły i powoływaniem się na wolę Kane’a, gen. Anton Slavik próbował zmusić tzw. Inner Circle, czyli pozostałych Warlordów, do zaakceptowania swojej osoby jako nowego przywódcy. Aby przywrócić zdolność operacyjną Bractwa, gen. Slavik zarządza skrytą operację przechwycenia krytycznego oprogramowania CABAL, znajdującego się w ruinach Świątyni Nod w Kairze, gdzie miała miejsca ostatnia bitwa Drugiej Wojny Tyberyjskiej. Operacja udała się, ale CABAL, pozbawiony kontroli Kane’a ma własne plany…

Tymczasem na Ziemi skala kontaminacji tyberium osiągała apokaliptyczne rozmiary – coraz większe połacie planety zostały skażone, w tym odmianami nie dającymi się przetworzyć czy zutylizować. Wedle wyliczeń naukowców, w mniej niż rok Ziemia w całości przestanie być miejscem nadającym się do zamieszkania. Odpowiedzi szukano w Tacitusie, ale przewożący go statek dowodzenia Kodiak rozbił się wskutek burzy jonowej. Jakby tego było mało, przez burzę naziemne siły straciły kontakt z SO Filadelfią i dowództwem. I choć Tacitus po brawurowej akcji odzyskano dzięki siłom specjalnym Firestorm, to CABALowi udało się przeprowadzić udaną misję zabójstwa Tratosa – jedynej osoby, która umiała odczytać Tacitusa. W desperacji, siły specjalne południowego sztabu naziemnego GDI Firestorm, podjęły rozpaczliwą próbę przejęcia superkomputera (AI) Nod, który asystował przy translacji artefaktu Obcych Kane’owi i Tratosowi – CABALa. Ten potwierdzając posiadaną przez siebie umiejętność translacji, rzekł, że nie może jednak tego dokonać bez drugiego segmentu matrycy. Gen. Cortez bezzwłocznie wysyła grupę specjalną, aby go odzyskać – z sukcesem.

Decyzję o skompletowaniu Tacitusa przez sztab GDI Firestorm i decyzja o ponownym uruchomieniu rdzenia przez Bractwo Nod w osobie Antona Slavika, okazały się brzemienne w skutkach. CABAL miał własne plany i objawił swoją niezależność w krytycznym momencie: Jego celem (łudząco podobnym do celu Kane’a z Tiberian Sun) było działanie, aby za pomocą Tacitusa zastąpić ludzkość i ludzi przez tyberyjskie cyborgi. Inner Circle został w prawie całości zabity – uratował się wyłącznie gen. Slavik, bo nie ufając cyborgom nie używał ich jako osobistej ochrony, a Tacitus przejęty i przetransportowany do nowotworzonej fortecy cyborgów.

CABAL rozpoczął jednoczesną wojnę z GDI i swoimi twórcami, Bractwem Nod, na masową skalę porywając oddziały piechoty Nod i ludność cywilną w celu przerobienia ich na cyborgi. Gen. GDI i dowódca Firestorm Taskforce, gen. Cortez i ostatni z Inner Circle, gen. Anton Slavik podjęli decyzję o wspólnym sojuszu celem wyeliminowania szaleństwa CABALa… Ludzkość jest na skraju całkowitej zagłady.

Preludium do Trzeciej Wojny Tyberyjskiej

Z wojny przeciwko CABALowi bractwo Nod wyszło bardzo osłabione, ale jego członkowie stali się przez to jeszcze bardziej fanatyczni i zawzięci. Jeden z podobnych sobie młodych zelotów zabija Antona Slavika – motywem jest uznanie sojuszu z GDI za zdradę ideałów Bractwa. Tymczasem już u progu zakończenia konfliktu Firestorm, resztki superkomputera i digitalnej świadomości, przegrywają ostatecznie ze świadomością będącego u progu samoregeneracji/sklonowania Kane’a.

Tymczasem GDI dokonuje tego, co przewidział Kane jeszcze w 1999 – formuje się w globalne superpaństwo. Uznając zagrożenie ze strony Nod za niebyłe, drastycznie obcina fundusze na operacje wojskowe, za cel obierając badania naukowe nad powstrzymaniem kontaminacji Ziemi przez Tyberium – głównie za pomocą Tacitusa. Decyzja ta będzie opłakana w skutkach już za kilkanaście lat…

 

Pozostałe rozdziały Poradnika do Tiberian Sun:

Strona główna poradnika– Wstęp i instalacja

Podstawy, opcje i ciekawostki– Podstawy gry, rozbudowy bazy, wojska i inne ciekawostki

Wskazówki taktyczne– Kilkanaście taktycznych aspektów, stanowiących esencję gry

Porównanie GDI i NOD– Opis podobieństw, różnic, mocnych i słabych stron GDI i Nod

Przeciwnik komputerowy AI– Opis zachowań, typowych dla przeciwnika komputerowego

Fabuła gry– Opis fabuły gry w 4 rozdziałach

Budynki GDI– Opis wszystkich budynków GDI

Budynki NOD– Opis wszystkich budynków Nod

Jednostki GDI– Opis wszystkich jednostek GDI

Jednostki NOD– Opis wszystkich jednostek Nod

Kampanie- Opis Kampanii w C&C: Tiberian Sun

Tiberian Sun: GDI– Kampanie GDI (podstawka)

Tiberian Sun: NOD– Kampanie Nod (podstawka)

Firestorm: GDI– Kampanie GDI (firestorm)

Firestorm: NOD– Kampanie Nod (firestorm)

1 thought on “Fabuła gry. Poradnik do Tiberian Sun.”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Scroll to Top